હું 20 વર્ષથી વધુ સમયથી કામ કરું છું, પરંતુ તે જ કંપનીમાં નહી. છેલ્લાં બે દાયકાઓમાં, મેં લગભગ 7 થી 8 વાર સંસ્થાઓ બદલી છે - કેટલીક એ મને વિદાય લેવાનું કહ્યું હતું અને કેટલીક મેં મારી જાતે છોડી દીધી હતી. હવે મારા પ્રારંભિક ચાલીસના દાયકામાં, હું સ્થિરતા અને લાંબા ગાળાની રોજગારની શોધમાં હતો.

જ્યારે પાછલી સંસ્થાએ મને પાછો બોલાવ્યો, ત્યારે હું તક પર કૂદી ગયો. તેઓએ ભંડોળ મેળવ્યું હતું અને એક નવી ઓફિસ બિલ્ડિંગમાં સ્થળાંતર કર્યું, જે મેં 9 વર્ષ પહેલાં તેમની સાથે કામ કર્યું હતું ત્યારે મેં જોયેલી એ કરતા ઘણી મોટી હતી. બધુ સારું લાગ્યું.

તેમની પાસે પૈસા હતા અને લાંબા ગાળાની દ્રષ્ટિ હતી જ્યાં તેઓ નેતૃત્વ કરી રહ્યા હતા . હું મારા કેટલાક પૂર્વ સાથીદારો અને મારા જૂના બોસને પણ મળ્યો હતો. તે એક સ્વપ્ન સાકાર થયું . જે લોકો સાથે મેં પહેલાં કામ કર્યું હતું તેની સાથે પરિચિત પરિસરમાં પાછા આવવું મને દિલાસો આપતું હતું

જાણે મારી ઇચ્છા પૂરી થઈ.

કામ શરૂ થયું અને મને એક ટીમ સોંપવામાં આવી જેની સાથે હું પરિચિત હતો. મારા અગાઉના કાર્યકાળ દરમિયાન જુદી જુદી ટીમો સાથે કામ કરનારા થોડા લોકો સિવાય મારી ટીમ માં મોટે ભાગે નવા સભ્યો હતા. તે મહાન હતું. તે એવું હતું જાણે મારી ઇચ્છા પૂરી થઈ. હું કામ ઝડપથી સમજી શક્યો અને શીખવાની વળાંક અપેક્ષા કરતા ટૂંકી હતી. આ ભૂમિકાની દીર્ધાયુષ્યમાંના મારા વિશ્વાસને શું પુનરાવર્તિત કરતું હતું કે માર્કેટિંગમાં નાણાં રેડવામાં આવી રહ્યા હતા અને વ્યવસાય બહારથી ખૂબ સ્થિર લાગતો હતો.

છ મહિના વીતી ગયા પછી વસ્તુઓ ઉઘડવાની શુરુ થઇ . આ સંસ્થાની માલિકીની વ્યક્તિએ તેના પુત્રની ભરતી ખૂબ વરિષ્ઠ પદ પર કરી હતી. ભૂમિકા સાથે સુસંગત આ વ્યક્તિ પાસે આવશ્યક અનુભવનો અભાવ હતો . નિર્ણય લેવાની પ્રક્રિયા ખોરવાઈ ગઈ . પૈસા સુકાવા લાગ્યા. ખૂબ જ ટૂંક સમયમાં, અમારા પગારમાં વિલંબ થતો ગયો .

લગભગ એક વર્ષ નોકરીમાં, ટાઉનહોલ દરમિયાન, સીઈઓએ એક ભયજનક જાહેરાત કરી.

નોકરીમાં આશરે એક વર્ષ, ટાઉનહોલ દરમિયાન, સીઈઓએ એક ભયજનક જાહેરાત કરી. કંપની ટકી રહે તે માટે, કેટલાક સ્ટાફમાં ઘટાડો કરવો પડ્યો. હું મારી ટીમ અને મારા માટે થોડો ચિંતિત હતો. પરંતુ મને આશા હતી કે મને પાછા જોડાવાનું કહેવામાં આવ્યું હતું અને મારી ટીમ નાની હતી , તેથી કુહાડી અમારા પર નહી આવે. મારી આ માન્યતાને એ હકીકત દ્વારા સીમિત કરવામાં આવી હતી કે નોકરી ઘટાડવાની જાહેરાતના થોડા દિવસો પહેલા સીઈઓએ મને તેમની ઓફિસમાં બોલાવ્યો હતો કે જેના દ્વારા આપણે મારા વિભાગને મજબૂત બનાવી શકીયે અને ટીમને ઉત્સાહિત કરી શકીએ.

એક દિવસ, મને માનવ સંસાધનના (HR)વડાને મળવાનું કહેવામાં આવ્યું. ઉદ્ધત અને આત્મવિશ્વાસથી હું ઓફિસમાં ગયો. મીટિંગની શરૂઆત સકારાત્મક નોંધ પર થઈ, પરંતુ ખૂબ જ ઝડપથી મને જાણ કરવામાં આવી કે હવે મારી જરૂર નથી. મુખ્ય આઘાત લાગ્યો અને અવિશ્વાસની સ્થિતિમાં, મેં એચઆર વડાને જાણ કરી કે હું બે દિવસ પહેલા સીઈઓને મળ્યો હતો અને અમે ટીમને મજબૂત અને પ્રોત્સાહન આપવાની વાત કરી હતી. 48 કલાકમાં શું બદલાયું? મને કોઈ બુદ્ધિગમ્ય અથવા તાર્કિક જવાબ મળ્યો નહી .

હું ઓફિસની બહાર નીકળ્યો અને તરત જ મારી ટીમ સાથે મળી અને સમાચાર શેર કર્યા. તેઓ મારી જેમ હતાશ થઈ ગયા હતા. હું તરત જ ઓફિસથી નીકળીને ઘરે ગયો. "હમણાં શું થયું?" અને "આ કેમ બન્યું?" ના અસંખ્ય વિચારો મારા મગજમાં ઓળંગી ગયા. હું તેના પર વિશ્વાસ કરી શક્યો નહીં. મારે મારા કુટુંબને શું કહેવું ? મને અપમાનિત લાગ્યું; અને મારા વિશ્વાસનું એક સૌથી ખરાબ રીતે ભંગ કરવામાં આવ્યું હતું.

મેં નોકરી ગુમાવ્યાને એક વર્ષ વીતી ગયું, પરંતુ હું હજી પણ ગુસ્સો, ઈજા અને અપમાનની લાગણી અનુભવું છું. નોકરીની શોધ ચાલુ છે, પરંતુ આ દગાએ લીધેલ ટોલ નોંધપાત્ર છે. તેઓ કહે છે કે સમય બધા જખમોને મટાડશે. હું ચોક્કસ આશા રાખું છું. મારી પાસે અત્યારે નોકરી નથી, પરંતુ મેં આશા છોડી નથી.

જો તમે સમાન સંઘર્ષનો સામનો કરી રહ્યા છો, તો યાદ રાખો કે તમે એકલા નથી. કૃપા કરીને તેના વિશે વાત કરવા માટે અમારા માર્ગદર્શકોમાંના એકને લખવા માટે અચકાવું નહીં. તે સંપૂર્ણપણે મફત અને ગુપ્ત છે. જો તમે નીચે તમારી માહિતી ભરો છો, તો તમે ટૂંક સમયમાં કોઈ માર્ગદર્શક તરફથી પાછા સાંભળશો. તમે તમારું સાચું નામ અથવા નકલી નામ આપી શકો છો. તે સંપૂર્ણપણે તમારા પર નિર્ભર છે.

ગોપનીયતા માટે લેખકનું નામ બદલાયું.